:

Sevmedim hiç;
Güneşin odamda bitmeyip,
Yüzümü buruşturarak uyanamayacağım Kış günlerini..

Buğulu camımdan seyre dalıp,
Kardaki ayak izlerinin senin olabilme ihtimalini..

Çatıda donmuş vaziyette, alenen sarkan
Ve bir türlü düşmeyen buz parçaları içimi kemirir iken;
Zamanın 'z/amansız' geçip gitmesini..

Hiç sevmedim ben,
Sensiz geçirdiğim kar mevsiminde;
Yüzlerine ilişen mutlulukla yokuş aşağı kayıp,
Bağrışan çocuk seslerini..

Hüznüne bürünmüşken;
Boş arazide boncuk gözlü,şekli bozuk,
Sahibinin beresi ile erimeye yüz tutmuş
Karlar efendisinin beni seyretmesini..

Tek bir sözünün dahi geceme aydın olabileceği gerçeğini bilirken,
Gidişinle kışa hakim olan penceremin sessizliğini;
Sevmedim HİÇ!.

Sahi ne zaman tükenecek beynimde mağlup ettiğim,
Yüreğimin esintisi..